تأثیر وفور منابع طبیعی بر کیفیت حکمرانی کشورهای در حال توسعه

در دهه­ گذشته، موضوع نفرین منابع طبیعی با مشاهده عملکرد ضعیف کشورهای دارای منابع طبیعی فراوان مطرح شد. انتظار می­رفت کشورهایی که از منابع طبیعی بیشتری برخوردارند، در مقایسه با کشورهایی که از چنین منابعی کمتر بهره­مند هستند، عملکرد  بهتری داشته باشند. اما شواهد تجربی، خلاف این انتظار را نشان می­دهد. به نظر می­رسد منابع طبیعی در این کشورها، به جای رحمت، نحسی و بلا با خود به همراه آورده باشند. این پژوهش با استفاده از روش داده­های ترکیبی به بررسی رابطه آماری بین وفور منابع طبیعی و شاخص­های حکمرانی خوب به عنوان سنجه­ای از توسعۀ نهادی در کشورهای در حال توسعه طی دورۀ  2014- 1996 می­پردازد. شواهد آماری مستحکم، اثر منفی وفور منابع طبیعی بر کیفیت حکمرانی و شاخص­های حکمرانی خوب را در کشورهای در حال توسعه تأیید می­کند. همچنین نتایج تخمین­ها حاکی از آن است که لگاریتم درآمد سرانه و درآمدهای مالیاتی و کمک­های بلاعوض، اثر مثبت و لگاریتم جمعیت، اثر منفی و معنی داری بر کیفیت حکمرانی دارند. به علاوه، با تفکیک کشورهای در حال توسعه به دو گروه کشورهای با درآمد سرانه بالا و پایین، مشاهده شد که کشورهای با درآمد بالاتر، در تبدیل ثروت ناشی از منابع به شرایط حکمرانی بهتر و رشد و توسعۀ اقتصادی، موفق­تر عمل نموده­اند.